Τον κώδωνα του κινδύνου για τη ραγδαία ανάπτυξη της ιδιωτικής πίστωσης και το ενδεχόμενο υπονόμευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος στο απώτερο μέλλον, αν δεν εποπτευθεί έγκαιρα από τις αρχές, κρούει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Σε προδημοσίευση του δεύτερου κεφαλαίου της εξαμηνιαίας έκθεσής του για την παγκόσμια χρηματοπιστωτική σταθερότητα (Global Financial Stability Report) -που θα δημοσιευθεί ολόκληρη την επόμενη εβδομάδα στη διάρκεια της φετινής εαρινής συνόδου ΔΝΤ και Παγκόσμιας Τράπεζας- το Ταμείο τονίζει ότι η παγκόσμια αγορά ιδιωτικής πίστωσης ξεπέρασε τα 2,1 τρισ. δολάρια παγκοσμίως πέρυσι σε περιουσιακά στοιχεία και δεσμευμένα κεφάλαια.

Περίπου τα τρία τέταρτα αυτού του ποσού ήταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου το μερίδιο αγοράς πλησιάζει αυτό των κοινοπρακτικών δανείων και των ομολόγων υψηλής απόδοσης. Η αγορά ιδιωτικής πίστωσης εμφανίστηκε πριν από περίπου τρεις δεκαετίες ως πηγή χρηματοδότησης πολύ μεγάλων ή υψηλού πιστωτικού ρίσκου εταιρειών για τις εμπορικές τράπεζες και πολύ μικρών για να αντλήσουν χρέος στις δημόσιες αγορές.

Τα τελευταία χρόνια όμως έχει αναπτυχθεί ραγδαία, καθώς χαρακτηριστικά όπως η ταχύτητα, η ευελιξία και η εστίαση έχουν αποδειχθεί πολύτιμα για τους δανειολήπτες. Θεσμικοί επενδυτές, όπως συνταξιοδοτικά ταμεία και ασφαλιστικές εταιρείες, έχουν επενδύσει πρόθυμα στα οχήματα της αγοράς καθώς τα κεφάλαιά τους, αν και μη εύκολα ρευστοποιήσιμα, προσφέρουν υψηλότερες αποδόσεις και λιγότερη μεταβλητότητα.

Στην παρούσα φάση η εν λόγω πιστωτική αγορά εξυπηρετεί τη μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση των μεσαίων επιχειρήσεων τις οποίες οι τράπεζες είναι λιγότερο πρόθυμες να δανείσουν. Η μετάβαση πιστώσεων από ρυθμιζόμενες τράπεζες και σχετικά διαφανείς αγορές -όπως κοινοπρακτικά δάνεια ή αγορές εταιρικών ομολόγων- στον αδιαφανή κόσμο της ιδιωτικής πίστωσης δημιουργεί όμως δυνητικούς κινδύνους. Ενώ οι άμεσοι κίνδυνοι μπορεί να φαίνονται περιορισμένοι, ο τομέας έχει σημαντικές ευπάθειες και θα μπορούσε να βιώσει μεγάλες, απροσδόκητες απώλειες σε μια ύφεση.

Η έκθεση του Ταμείου εντοπίζει σημαντικά τρωτά σημεία που προκύπτουν από τους σχετικά εύθραυστους δανειολήπτες, το αυξανόμενο μερίδιο ημι-ρευστοποιήσιμων επενδυτικών οχημάτων, τα πολλαπλά επίπεδα μόχλευσης, τις αδύναμες και ξεπερασμένες αποτιμήσεις και τις ασαφείς συνδέσεις μεταξύ των συμμετεχόντων. Εάν η ιδιωτική πίστωση παραμείνει αδιαφανής και συνεχίσει να αυξάνεται εκθετικά υπό περιορισμένη προληπτική εποπτεία, αυτά τα τρωτά σημεία θα μπορούσαν να γίνουν συστημικά, προειδοποιεί το ΔΝΤ και καλεί τις αρχές σε μια σειρά από παρεμβάσεις για τη βελτίωση της εποπτείας.